Chrzest najnowszego holenderskiego zaopatrzeniowca

Jest to kolejna ważna data w historii jednostki, która ma zostać przekazana zamawiającemu wiosną tego roku. O randze uroczystości świadczy fakt, że matką chrzestną okrętu została następczyni tronu Królestwa Niderlandów księżniczka orańska Catharina-Amalia.

Combat Support Ship (CSS)

Potrzeba budowy nowego zaopatrzeniowca, oficjalnie okrętu wsparcia bojowego - Combat Support Ship (CSS), zaistniała w wyniku coraz większego zaangażowania niderlandzkiej floty w różnorakie misje, w tym o charakterze międzynarodowym. W celu sprostania tym wyzwaniom potrzebuje ona dwóch jednostek zaopatrzeniowych. Po sprzedaży w 2014 r. do Peru zaopatrzeniowca Amsterdam (A 836), kraj ten dysponuje tylko jednym okrętem tej klasy - Karel Doorman (A 833), który poza zadaniami wsparcia bojowego przewidziany jest również do udziału w operacjach desantowych, stąd nie zawsze może być dostępny.

Kontrakt na budowę okrętu wsparcia bojowego Den Helder (A 834) został podpisany 19 lutego 2020 r. pomiędzy koncernem stoczniowym Damen a Agencją Materiałów Obronnych (Defensie Materieel Organisatie) podległą Ministerstwu Obrony Królestwa Niderlandów. Jednostka ta została zbudowana przez należącą do tego koncernu rumuńską stocznię Damen Shipyards Galati zlokalizowaną w porcie Gałacz nad Dunajem. Tam też 2 grudnia 2020 r. nastąpiło ciecie pierwszych blach pod budowę nowego okrętu.

Uroczystość położenia stępki odbyła się 2 czerwca 2021 r., zaś 11 kwietnia 2022 r. zwodowano środkową cześć kadłuba tej jednostki o długości 90 m. Po przeholowaniu do suchego doku została ona połączona z powstałą tam sekcją rufową a następnie z częścią dziobową. Po połączeniu wszystkich sekcji tworzących kadłub zaopatrzeniowca został w październiku 2022 r. wyprowadzony z doku i ustawiony przy nabrzeżu stoczniowym w celu realizacji dalszych prac konstrukcyjnych i wyposażeniowych.

16 listopada 2024 r. jednostka ta po raz pierwszy wyszła w morze w celu przeprowadzenia prób morskich. Z powodu zagrożenia minowego będącego konsekwencją wojny na Ukrainie, musiano zrezygnować z realizowania ich na Morzu Czarnym. W zamian prowadzone były one w trakcie rejsu dostawczego, który odbył się w całości na wodach terytorialnych państw NATO lub w ich pobliżu.

Jego trasa biegła przez Dunaj, Morze Czarne, Cieśniny Tureckie, Morze Śródziemne, Cieśninę Gibraltarską, Ocean Atlantycki, Kanał La Manche oraz Morze Północne. Rejs ten zakończył się 13 grudnia 2024 r., kiedy nowy okręt Koninklijke Marine zawinął do stoczni we Vlissingen. Tam też oraz w bazie morskiej w Den Helder przeprowadzone mają zostać ostatnie prace wyposażeniowe, w tym instalacja urządzeń elektronicznych oraz uzbrojenia.

Główne zadanie Den Heldera

Głównym zadaniem zaopatrzeniowca Den Helder będzie uzupełnienie zapasów innych okrętów na morzu. Przystosowany jest on do przekazywania paliwa okrętowego i lotniczego, olejów, amunicji, części zamiennych oraz prowiantu. Dodatkowo będzie mógł być wykorzystywany do walki z handlem narkotykami, kontroli przepływu uchodźców oraz udzielania pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i katastrof. Jego możliwości transportowe obejmują 7600 m³ oleju napędowego, 1000 m³ paliwa lotniczego, 226 m³ wody pitnej oraz 434 t ładunków stałych, w tym amunicji. Ponadto na jego pokładzie mogą być przewożone 24 kontenery 20-stopowe, do obsługi których przewidziano dwa 40-tonowe dźwigi pokładowe.

Okręt ten posiada kadłub o wymiarach 179,5x22x8 m i wyporności ponad 20 000 t. Napędzany jest przez cztery silniki wysokoprężne z typoszeregu Wärtsilä 31, pozwalające na osiągniecie prędkości maksymalnej wynoszącej 20 w. Załoga jednostki liczyć będzie 75 ludzi, możliwe będzie również zaokrętowanie dodatkowego personelu w tej samej liczbie. Konstrukcja zaopatrzeniowca pozwolić ma na bazowanie dwóch śmigłowców typu NH90 NFH, dla których przygotowano hangar i lądowisko. Natomiast na żurawikach transportowana będzie para kutrów desantowych oraz taka sama liczba łodzi sztywnoburtowych.

Uzbrojenie niderlandzkiego zaopatrzeniowca służyć ma do samoobrony i składać się będzie z 76-mm armaty uniwersalnej Leonardo OTO Melara Strales wykorzystującą amunicję precyzyjną DART, pojedynczej wyrzutni rakiet przeciwlotniczych bliskiego zasięgu RIM-116 RAM oraz czterech zdalnie sterowanych systemów uzbrojenia Lionfish 12.7 Top. Natomiast najważniejszymi elementami wyposażenia elektronicznego będzie stacja radiolokacyjna z aktywnym skanowaniem fazowym (AESA) typu Thales NS100 przeznaczona do obserwacji przestrzeni powietrznej i morskiej oraz radar kierowania ogniem Thales PHAROS.