"Ukraiński Homar" - większy zasięg i potężniejsze głowice [WIDEO]

Informacje o nowych projektowanych wariantach pocisków rakietowych Wilcha pojawiły się w programie „Na Własne Oczy” ukraińskiej telewizji „5 Kanał”. Oleksij Kiriczenko, główny technolog Pawłogradzkich Zakładów Chemicznych, które produkują 90% elementów pocisków Wilcha, poinformował o obecnym stanie prac. W 2018 roku do produkcji trafiły standardowe pociski Wilcha kalibru 300 mm o zasięgu 70 km i głowicy odłamkowo-burzącej o masie 170 kg z systemem naprowadzania GPS/INS. W ukraińskich jednostkach zastępują one sukcesywnie pociski niekierowane produkcji rosyjskiej o tym samym zasięgu.

Równolegle z produkcją prowadzone są dalsze prace rozwojowe, m.in. nad wersjami z amunicja kasetową oraz wariant o zwiększonym zasięgu. W kwietniu 2020 roku przeprowadzono testy pocisków Wilcha-M, których skuteczny zasięg to - zgodnie z wynikami strzelań - 123 km z głowicą 170 kg. Na maksymalnym dystansie odchylenie nie przekracza 30 metrów natomiast przy strzelaniach do 70-80 km wielokrotnie uzyskiwano trafienia w punkt. Rozpoczęto już produkcję tej wersji pocisku w cyklu zamkniętym.

Prace rozwojowe prowadzone są obecnie zarówno w zakresie rozwoju nowych wersji jak też zwiększenia skuteczności już produkowanych wariantów pocisków, poprzez zmiany w napędzie i zastosowanie nowego typu paliwa produkcji krajowej. Zasięg rakiet Wilcha-M ma dzięki niemu wzrosnąć ze 123 km do ponad 140 km. W fazę końcową weszły też prace nad pociskiem kasetowym Wilcha-R.

Nowe warianty pocisku idą w dwóch kierunkach rozwoju. Pocisk Wilcha-M1 będzie dostępny w wersji z głowicą 170 kg i zasięgiem 140 km lub też 154 km z zastosowaniem paliwa nowej generacji. Jest również możliwość użycia w tym wariancie rakiety głowicy bojowej o masie 236 kg, jednak wówczas zasięg skuteczny spada do około 108 km z silnikiem standardowym i 121 km z nowym paliwem. Kolejny wariant Wilcha-M2 z głowicą 170 kg ma osiągać co najmniej 202 km donośności przy użyciu nowego typu paliwa. Oznacza to niemal trzykrotne zwiększenie donośności względem pierwszej generacji pocisków, przy tej samej sile rażenia.

Wszystkie pociski Wilcha wykorzystują ten sam, krajowy, odporny na zakłócenia system naprowadzania, łączący pozycjonowanie GPS z systemem bezwładnościowym (INS). Podczas lotu trajektoria jest korygowana z użyciem niewielkich silników impulsowych rozmieszczonych koncentrycznie w przedniej części rakiety, a w fazie terminalnej stosowane są również stery aerodynamiczne, co zapewnia możliwość korekty do momentu trafienia w cel.