JLTV największym sukcesem polskiej zbrojeniówki?

Amerykańskie wojska lądowe i piechota morska wybrały pojazd typu L-ATV (Light Combat Vehicle All-Terrain Vehicle) firmy Oshkosh 25 sierpnia 2015 roku, jako następcę znacznej części pojazdów terenowych Humvee. Pierwsze zamówienie ma dotyczyć łącznie (po realizacji opcji kontraktowych) 16901 samochodów taktycznych za 6,7 miliardów dolarów (z ceną jednostkową około 399 tysięcy dolarów). Pełne plany wskazują jednak na możliwość zamówienia około 55 tysięcy pojazdów za około 30 miliardów dolarów (49,1 tysięcy JLTV dla amerykańskich wojsk lądowych i 5,5 tysięcy JLTV dla amerykańskiej piechoty morskiej), które miałyby być dostarczone do 2040 r. (produkcja dla piechoty morskiej miałaby się zakończyć do 2022 r.).

Założono, że produkcja pojazdów JLTV (L-ATV) w zakładach Oshkosh w Wisconsin rozpocznie się w 10 miesięcy po podpisaniu kontraktu (w pierwszym kwartale 2016 r.), natomiast pierwsza amerykańska jednostka lądowa w pełni wyposażona w nowe samochody taktyczne będzie gotowa operacyjnie już w 2018 r.

Produkcję wstrzymał jednak protest koncernu Lockheed Martin, jednego z dwóch przegranych w walce o wielki kontrakt (drugim był koncern AM General z pojazdem BRV-O Blast Resistant Vehicle – Offroad) złożony do rządowego biura rozliczeniowego GAO (Government Accountability Office) we wrześniu 2015 r.. Koncern ten uznał bowiem, że jego oferta została nieodpowiednio oceniona. GAO odrzucił te zastrzeżenia, ale Lockheed Martin nie zrezygnował i złożył w grudniu 2015 r. skargę do sądu federalnego. Skarga to została ostatecznie wycofana 18 lutego br., co automatycznie pozwoliło na uruchomienie pełnej produkcji zamówionych pojazdów.

Pojazdy Oshkosh będą dostarczane w kilku wersjach w zależności od liczby miejsc w pojeździe i wyposażenia dodatkowego: JLTV-T (Trailer), JLTV-UTL (Utility), JLTV-GP (General Purpose) i JLTV-CCWC (Close Combat Weapons Carrier). Łączą one w sobie zdolności Humvee (mobilność) oraz MRAP (zwiększona odporność na wybuchy min improwizowanych ładunków wybuchowych IED). Producent podkreśla, że udało mu się znaleźć najlepszy stosunek pomiędzy ciężarem konstrukcji, a jej opancerzeniem.

W ten sposób, zachowano odpowiedni poziom bezpieczeństwa dla załogi przy zmniejszonej masie pojazdu (w wersji standardowej wynosi ok. 6,4 tony z możliwością zabrania ładunku o masie 2,3 tony), co pozwala na transport tych pojazdów np. za pomocą śmigłowców CH-47 i CH-53.

Wybór przez Amerykanów JLTV jest o tyle ważny dla polskiego przemysłu zbrojeniowego, że pojazd ten będzie wyposażony w opracowany w Polsce bezprzewodowy system komunikacji załogi i przesyłania informacji Fonet firmy WB Electronics. System ten jest obecnie produkowany na licencji w Stanach Zjednoczonych przez koncern elektroniczny Harris.

Sukces jest tym większy, że wybór pojazdu JLTV wraz z całym wyposażeniem został poprzedzony rygorystycznymi badaniami w działaniu, trwającymi ponad 14 miesięcy. Było to możliwe, ponieważ każdy z trzech koncernów biorących udział w przetargu dostarczył do badań i testów 22 pojazdy prototypowe.

Polski resort obrony zdecydował wcześniej o wstrzymaniu instalacji systemu łączności wewnętrznej Fonet na KTO Rosomak, pozyskanych w ramach kontraktu podpisanego w 2013 roku. Decyzję argumentowano dążeniem do instalacji docelowego systemu łączności wewnętrznej, który zostanie wyłoniony w przetargu na system zarządzania polem walki (BMS). Fonet jest już używany w Wojsku Polskim, w tym na transporterach tego typu z pierwszej transzy, dostarczanych do 2013 roku, a także m.in. w Stanach Zjednoczonych, Szwecji, na Słowacji i Węgrzech.