Włochy: rusza budowa śmigłowcowca. A może lotniskowca?

Nowa jednostka będzie pierwszym okrętem klasy LHD (landing helicopter dock), jaki znajdzie się na stanie włoskiej marynarki wojennej. Siły morskie Włoch posiadały bowiem do tego czasu trzy mniejsze okręty desantowe klasy LPD (landing platform/dock) typu San Giorgio. Są to jednostki, które wprowadzono do służby pod koniec lat 80. i w 1991 roku, i które zostały zbudowane również przez koncern Fincantieri, jednak w stoczni Riva Trigoso koła bazy morskiej La Spezia.

Teraz jednak Włosi budują okręt prawie dwukrotnie dłuższy (250 m w porównaniu do 133 m), półtora raza szerszy (36 m w porównaniu do 20,5 m) oraz o czterokrotnie większej wyporności (33 000 w porównaniu do 8 000 ton). Będzie to więc największa jednostka włoskiej marynarki wojennej - wygrywająca wypornością nawet z flagowym okrętem sił morskich Włoch – lotniskowcem „Cavour”, który ma długość 244 m, szerokość 39 m i wyporność 30 000 ton. Jak na razie w odniesieniu do śmigłowcowca wykorzystuje się dwie nazwy: „Trieste” i „Thaon di Revel”, jednak żadna z nich nie jest jeszcze oficjalna.

Położenie stępki, a właściwie pierwszego segmentu części dennej kadłuba przeprowadzono 20 lutego br. Początkiem budowy było jednak tak naprawdę pierwsze cięcie blach, które miało miejsce 12 lipca 2017 r. Zgodnie z założeniami umowy podpisanej w lipcu 2015 r. śmigłowcowiec ma wejść do służby w 2022 r. Jego budową zajmuje się konsorcjum złożone z koncernów Fincantieri i Finmeccanica, które otrzymały na ten cel kolejno: 853 miliony euro i 273 miliony euro.

Nowy okręt będzie wyposażony w system napędowy z silnikami diesla i turbinami gazowymi typu CODOG (combined diesel and gas turbine plant) pozwalający mu na poruszanie się z prędkością większą niż 25 w. Tak duża prędkość oraz rozmiary mogą oznaczać, że Włosi chcą na pokładzie tej jednostki wykorzystywać nie tylko śmigłowce, ale również samoloty krótkiego startu i pionowego lądowania (najprawdopodobniej od 8-10 samolotów typu F-35B). Sprzyjać temu będzie dodatkowo duża płaszczyzna lądowiska o rozmiarach 230x32 m.

Jest to tym bardziej prawdopodobne, że zgodnie z założeniami nowy LHD ma zastąpić starzejący się, mały lotniskowiec „Giuseppe Garibaldi” (o wyporności 13 500 ton). Będzie dodatkowo stanowił poważne wzmocnienie włoskich sił desantowych. Wewnątrz zatapianego doku o rozmiarach 45x15 m okrętu ma być bowiem miejsce na jednoczesne przenoszenie czterech małych jednostek desantowych klasy LCM, z których każda ma mieć możliwość transportowania ładunku o wadze ponad 60 ton.

Ważnym atutem nowego okrętu ma być jego artyleria pokładowa. Jak na razie zakłada się bowiem, że będzie on uzbrojony w aż trzy armaty OTO Melara kalibru 76 mm typu Super Rapido, przygotowane do użycia samonaprowadzającej się amunicji Vulcano 76 mm. Podstawowym uzbrojeniem przeciwlotniczym będą natomiast dwa moduły wyrzutni pionowego startu dla 16 rakiet Aster 15/Aster 30 lub dla 32 rakiet przeciwlotniczych CAMM ER.

Budowa dużego śmigłowcowca-doku (albo raczej lotniskowca) jest częścią programu modernizacji włoskich sił morskich o wartości około 5,4 miliarda euro. Program ten zakłada dodatkowo wprowadzenie jednego, dużego okrętu wsparcia logistycznego klasy LSS (logistic support ship) oraz sześciu pełnomorskich okrętów patrolowych.