Rosja wysyła stare czołgi i odświeżone BMP na front

Rosjanie sukcesywnie remontują oraz modernizują swój sprzęt wojskowy, który po zakończonych pracach zazwyczaj jest wysyłany do walk na Ukrainie (chociaż zapewne część trafia do jednostek wojskowych jako uzupełnienie). Niedawno w serwisie X pojawiło się nagranie przedstawiające transport kolejowy czołgów prawdopodobnie T-54/55 i T-62 oraz bojowych wozów piechoty (prawdopodobnie BMP-1AM lub BMP-2M), którego lokalizację ustalono na okręg nowosybirski.

O ile po samych czołgach nie widać oznak montażu na nich np. modyfikacji frontowych jak pancerz typu „daszek”, o tyle na bojowych wozach piechoty widzimy montaż zestawu opancerzenia dodatkowego 675-sb3KDZ. Po jego zastosowaniu pojazd bazowy np. BMP-1/2 ma wytrzymać ostrzał burt kadłuba z amunicji kal. 12,7 i 14,5 mm, zaś w przypadku przedniego pancerza ma on zyskać odporność na starszego typu amunicję do radzieckich armat kal. 30 mm (jednak nie określono z jakiej odległości).

Czy transport wspomnianych pojazdów zmierza na front? Pewności nie mamy, jednak on sam zmierzać ma na zachód, co mogłoby potwierdzać taki scenariusz.

T-62 to radziecki czołg podstawowy/średni opracowany pod koniec lat 50. XX wieku jako przyszły następca produkowanych masowo T-54/55. Jego produkcja rozpoczęła się na początku lat 60. XX wieku, a pierwsza publiczna prezentacja miała miejsce w roku 1965. Uzbrojenie główne to armata gładkolufowa 2A20 (U-5T) kal. 115 mm mogąca za pomocą pocisku kumulacyjnego przebić 300 mm RHA na dystansie 1000 m. Z armatą sprzężono karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm. Na wieży umieszczony został wielkokalibrowy karabin maszynowy DShK kal. 12,7 mm służący do zwalczania m.in. celów nisko lecących. Opancerzenie przodu wieży miało grubość ponad 200 mm, zaś przednia pochylona pod kątem 60 stopni górna płyta kadłuba odznaczała się grubością 102 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowił silnik W-55 o mocy 580 KM.

T-55 to radziecki czołg podstawowy/średni opracowany w Biurze Konstrukcyjnym Zakładu Nr 183 w Niżnym Tagile, jako wariant rozwojowy czołgu T-54. Uzbrojenie główne stanowi armata gwintowana D-10T kal. 100 mm, której niektóre pociski mogły przebijać ponad 300 mm stali. Sprzężony z armatą został karabin maszynowy SGMT kal. 7,62 mm, zaś na wieży umieszczono wielkokalibrowy karabin maszynowy DShK kal. 12,7 mm. Opancerzenie czołgu na przodzie wieży wynosi 205 mm, 130 mm na bokach oraz 60 mm na jej tyle. Grubość przedniej płyty kadłuba pochylonej pod kątem 60 stopni wynosi 100 mm, zaś burty mają grubość już tylko 80 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowi silnik wysokoprężny W-55 (różnych wariantów) o mocy 500-800 KM, pozwalający na rozpędzenie go do 51 km/h przy masie własnej wynoszącej 36 ton. Łącznie czołgów rodziny T-54/55 miano wyprodukować ponad 95 000.

T-54 to radziecki czołg średni opracowany przez zespół kierunkiem A.A. Morozowa w Biurze Konstrukcyjnym Zakładu Nr 183 w Niżnym Tagile w 1945 roku. Uzbrojenie główne stanowi armata gwintowana D-10T kal. 100 mm. Niektóre wystrzeliwane z niej pociski mogły przebijać ponad 300 mm stali. Z armatą sprzężono karabin maszynowy SGMT kal. 7,62 mm, zaś na wieży umieszczono wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm. Opancerzenie czołgu na przodzie wieży wynosi 203 mm, 130 mm na burtach oraz 60 mm z tyłu. Grubość nachylonej pod kątem 60 stopni przedniej płyty kadłuba wynosi 100 mm, zaś na burtach 80 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowi silnik wysokoprężny W-54 o mocy 520 KM. Czołg rozpędza się do 51 km/h przy masie własnej wynoszącej 36 ton. Czołgi T-54 i T-55 wyprodukowano w łącznej liczbie 95 tys. egzemplarzy.

BMP-2M to zmodernizowany wariant rosyjskiego bojowego wozu piechoty BMP-2, której główną zmianą było zastosowanie nowego systemu wieżowego Bierieżok. Otrzymał on dwie podwójne wyrzutnie nowoczesnych ppk typu 9M133 Kornet-E naprowadzanych laserowo o zasięgu do 5,5 km. Uzbrojenie główne dalej stanowi armata automatyczna 2A42 kalibru 30 mm, sprzężony z nią jest karabin maszynowy PKT kalibru 7.62 mm. Uzupełnieniem ich jest 30 mm granatnik automatyczny AGS-30M. Według dostępnych informacji Biereżok może prowadzić ogień pociskami przeciwpancernymi w ruchu, co znacząco zwiększa potencjał tych pojazdów, w stosunku do istniejących BMP-2 wyposażonych w wyrzutnię ppk Konkurs/Fagot.

W systemie wieżowym Bierieżok wprowadzono nowy system kierowania ogniem oraz przyrządy optoelektroniczne znacznie polepszające możliwości wozu w zakresie wykrywania, identyfikacji i zwalczania różnych zagrożeń. Wieża została dodatkowo dopancerzona. Jednak dale jest to ochrona niewystarczająca, nie zabezpieczająca załogi wieży przed różnego rodzaju działkami automatycznymi. Zmodernizowane wozy mogą wykorzystywać pociski rakietowe Kornet pięciu wersji — przeciwpancerne z głowicą tandemową 9M133-1 i 9M133-2 oraz trzy wersje termobaryczne do zwalczania siły żywej 9M133F-1/2/3. Oznacza to dużą uniwersalność w zastosowaniu wozu na różnych teatrach działań. Jednostkę napędową pojazdu stanowi ulepszony silnik wysokoprężny UTD-23 o mocy 400 KM, co pozwala przy masie własnej BMP-2M ponad 14,5 tony na osiągnięcie prędkości maksymalnej wynoszącej około 65 km/h.

BMP-1AM Basurmanin to modernizacja bojowego wozu piechoty BMP-1, obejmująca przede wszystkim zastąpienie starej wieży z armatą 2A28 Grom kalibru 73 mm bezzałogowym modułem bojowym BPPU-1, stosowanym na standardowych obecnie w rosyjskiej armii kołowych transporterach BTR-82A. Jest on wyposażony w dzienno-nocny przyrząd celowniczy TKN-4GA-01 (z noktowizorem i dalmierzem laserowym) i uzbrojony w stabilizowaną 30 mm armatę automatyczną 2A72 i sprzężony z nią 7,62 mm karabin maszynowy PKTM. Oprócz nowego uzbrojenia zastosowano nową radiostację, system nawigacji oraz produkowany w Rosji silnik UTD-20S1 produkowany przez zakłady Barnaultransmasz z Barnauł, którym zastąpiono dostarczane wcześniej z Ukrainy UTD-20.

Nowe uzbrojenie i dzienno-nocny celownik pozwalają na zwalczanie pojazdów i siły żywej przeciwnika, jak też celów powietrznych, na odległościach do 2,5 km, a nie jak w przypadku armaty 2A28, na dystansie kilkuset metrów. Instalacja wieży z BTR-82A na BMP-1 stanowi tanią modyfikację istotnie podnoszącą możliwości pojazdu. Masa wieży BPPU-1 wynosi około 1700 kg, co powoduje, że zachowana jest zarówno zdolność do pływania, jak i inne osiągi pojazdu. Problemem nadal pozostaje jednak słabe opancerzenie wozu, które nie zostało poprawione.