Możliwości operacyjne systemu AGS (Alliance Ground Surveillance), jego przydatność w systemie obronnym Sojuszu, w tym także Polski oraz korzyści polityczne były fundamentem decyzji o przystąpieniu Polski do programu

We wtorek 8 lipca w Warszawie rozpoczęła się dwudniowa konferencja Rady Dyrektorów Organizacji Zarządzającej Programem AGS (NAGSMO BoD – NATO Alliance Ground Surveillance Management Organisation Board of Directors). Okazją do zaproszenia tego gremium, składającego się z przedstawicieli państw budujących wspólnie zdolność do rozpoznania obiektów naziemnych z powietrza, stał się powrót Polski do tego programu. Dokument akcesyjny został podpisany 2 kwietnia, a zatwierdzony 19 czerwca bieżącego roku.

Proces dochodzenia do obecnej koncepcji AGS był trudny, a przede wszystkim niezwykle długotrwały. Choć zapewne dzięki temu Sojusz otrzyma system znacznie nowocześniejszy niż można było to sobie wyobrazić w 1992 roku

Architektura systemu ma być oparta na pięciu bezpilotowych statkach powietrznych Global Hawk firmy Northrop Grumman zdolnych do długotrwałych lotów na dużych wysokościach, wyposażonych w radar pozwalający na wykrywanie i śledzenie celów naziemnych. Uzyskane dane będą przekazywane w czasie rzeczywistym do głównej bazy operacyjnej we Włoszech, sojuszniczych stanowisk dowodzenia różnych szczebli oraz do narodowych systemów dowodzenia i rozpoznania. Osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej systemu planowane jest na 2017 r., a pełnej na 2018 rok.

Wdrożenie programu AGS zapewni większą zdolność operacyjną w rejonach działania.  Ponadto program będzie wzmacniał nie tylko wspólne zdolności obronne NATO, ale także stanowił istotne uzupełnienie zdolności posiadanych przez Siły Zbrojne RP. Przystąpienie do grupy 15 państw budujących AGS stworzy sprzyjające warunki  do jego wykorzystania dla potrzeb narodowych. Będzie z pewnością miało wpływ na wzrost znaczenia i pozycji w NATO.

MON