Korea Południowa używa pojazdów z Rosji jako celów poligonowych

Szkolenie południowokoreańskich operatorów nieokreślonych dronów kamikaze miało miejsce pod koniec listopada. Jako cele wykorzystano tutaj przynajmniej dwa czołgi T-80U oraz jeden bojowy wóz piechoty BMP-3. Są to najpewniej pojazdy wycofane już ze służby z powodu m.in. braków części zamiennych. Na poniższych zdjęciach widzimy moment trafienie jednego z dronów w bok wieży T-80U, jednak nie jest znany jego skutek.

Celem tego eksperymentu poligonowego jest znalezienie sposobów wykorzystania dronów, będących główną siłą ofensywną wojny rosyjsko-ukraińskiej, w odniesieniu do pola bitwy na Półwyspie Koreańskim.
Przedstawiciel południowokoreańskiej armii

Korea Południowa planuje spisać ze stanu oba typy wozów (odpowiednio 33/2 T-80U/UK oraz 70 BMP-3), które i tak od dawna były używane jedynie do szkolenia (m.in. jako jednostki agresorów) i większą część roku znajdowały się na magazynach. Dlaczego zatem nie trafiają one na Ukrainę? Powodem tego jest najpewniej niechęć Korei Południowej do bezpośredniego wspierania militarnego Kijowa oraz wiążące ją z Rosją umowy dotyczące m.in. możliwego transferu opisywanych pojazdów. Nie jest wiadome, co stanie się z innymi pojazdami poradzieckimi, jakie posiada Korea Południowa do ćwiczeń jak m.in. czołgi T-62 (Tiran-6) oraz T-72M1. Niewykluczone, że one także staną się celami do szkoleń.

T-80U to radziecki czołg podstawowy opracowany w połowie lat 80. XX wieku wyróżniający się względem poprzednich wersji lepszą ochroną załogi, siłą ognia oraz mobilnością. Uzbrojenie główne pojazdu stanowi gładkolufowa armata 2A46M-1 kal. 125 mm zasilana przez automat ładowania mieszący 28 naboi (pełny zapas amunicji to 45 sztuk, z czego część mogą stanowić lufowe przeciwpancerne pociski kierowane rodziny 9K119 Refleks). Sprzężony z nią został karabin maszynowy PKT/PKTM kal. 7,62 mm, zaś na wieży umieszczony został wielkokalibrowy NSWT kal. 12,7 mm (sterowanym z wnętrza czołgu) przez dowódcę.

W celu zwiększenia ochrony załogi czołg ten otrzymał modułu pancerza reaktywnego Kontakt-5 z elementami reaktywnymi 4S22. Za napęd ważącego 46 ton czołgu odpowiada turbina gazowa GTD-1250 o mocy 1250 KM połączona z manualną skrzynią biegów, co pozwala na rozpędzenie go do 80 km/h po drodze utwardzonej. Wariant ten jest obecnie wykorzystywany przez takie kraje jak Rosja, Ukraina, Korea Południowa oraz Cypr.

BMP-3 to gąsienicowy bojowy wóz piechoty, który miał całkowicie zastąpić starsze BMP-1 i BMP-2. Pojazd wprowadzono na uzbrojenie armii radzieckiej w 1990 r., lecz upadek ZSRR sprawił, że nie wszedł do służby w tak dużych liczbach jak poprzednicy. Uzbrojenie główne stanowi gwintowana armatowyrzutnia 2A70 kal. 100 mm. W karuzeli automatu ładowania znajdują się 22 naboje, zaś łączny zapas amunicji wynosi 40. Z armaty można prowadzić ogień zarówno klasycznymi pociskami odłamkowo-burzącymi (ZUOF-17/19), jak i przeciwpancernymi pociskami kierowanymi rodziny 9M117 Bastion, 9M117M Kan i 9M117M1 Arkan. Te drugie są zdolne do przebicia ekwiwalentu 550-750 mm jednorodnej stali pancernej osłoniętej pancerzem reaktywnym. Umożliwia to eliminację starszego typu czołgów podstawowych w przypadku trafienia w przednią część wozu.

Szybkostrzelność praktyczna przy strzelaniu amunicją konwencjonalną wynosi 10 strzałów na minutę. Armatowyrzutnia 2A70 jest sprzężona z armatą automatyczną 2A72 kal. 30 mm i uniwersalnym karabinem maszynowym PKT kal. 7,62 mm. Kolejne dwa kaemy umieszczono z przodu kadłuba. Załogę stanowią trzy osoby, zaś desant wynosi do siedmiu żołnierzy. Są chronieni przez pancerz o grubości do 35 mm (przód kadłuba). Jednostkę napędową stanowi silnik UTD-29M o mocy 500 KM, który umożliwia na rozpędzenie ważącego 18,7 tony pojazdu do 72 km/h na lądzie oraz do 10 km/h podczas pokonywania przeszkód wodnych metodą pływania.