Iran modernizuje precyzyjną artylerię rakietową

Na wystawie zorganizowanej dla wyższych dowódców armii zaprezentowano kilka rozwiązan takich zestawów. Ich konstrukcja była w zasadzie podobna do znanych już wcześniej modułów naprowadzania stosowanych dla pocisków Fateh-110. Nowy zestaw kierowania jest montowany pomiędzy silnikiem pocisku a jego głowica bojową. Od znanych już irańskich rozważań różni się inna konstrukcją powierzchni sterujących. Według zachodnich ekspertów można go również stosować na 610 mm irańskich pociskach taktycznych Zelzal.

Pokazano również film z przeprowadzonych testów strzelań z wykorzystaniem zestawów Labeik.

Iran dysponuje 122 mm zestawami rakietowymi BM-21 (ok. 60-65 egz.) i ich własną modyfikacją Hadid, przenoszoną przez samochód Mercedes-Benz 2624, a także wyrzutniami 240 mm Fadjir-3 czy 333 mm Fadjir-5.

Z kolei Fateh-110 to rodzina taktycznych pocisków balistycznych zdolnych do przenoszenia głowic konwencjonalnych, nuklearnych lub chemicznych/biologicznych. Fateh-110/I ma maksymalny zasięg 200 km i przenosi głowice bojową o masie 650 kg, Fateh-110/II ma zasięg 250 km z głowicą 450 kg, Fateh-110/III ma zasięg 300 km z ładunkiem 650 kg i zabudowanym modułem kierowania a Fateh-110/IV podobnie jak poprzednik, ale przy jeszcze zwiększonej precyzji.

Na samej wystawie pokazano również po raz pierwszy lekki pojazd opancerzony Rouin-Tan, lądowego robota Heider-1 w układzie 6x6, ręcznego BSP Farpod oraz mobilny system zagłuszania. Rouin-Tan miałby być opancerzony w lokalnie opracowany kompozytowy pancerz o zwiększonej odporności (m.in. przed amunicją ppanc. kalibru 12.7 mm) a jego konstrukcja nośna bazowała by na rozwiązaniach zaczerpniętych z Toyoty Land Cruiser 70.