1 Dywizja Piechoty Legionów rośnie w siłę

1.Dywizja Piechoty Legionów jest formowana na terenie aż czterech województw, takie zlokalizowanie otwiera sporo możliwości, ale też może nastręczać problemów.

To szansa, ponieważ jesteśmy, można powiedzieć, lekko zdecentralizowani, rozśrodkowani, rozproszeni. To ważne. Zasadnicza siła dywizji znajduje się w rejonach, można powiedzieć, realnego zagrożenia, które, jak wiemy, napływa ze wschodu. Tam jest silna siła pancerna, zmotoryzowana i zmechanizowana.
gen. dyw. dr Norbert Iwanowski DOWÓDCA 1. DYWIZJI PIECHOTY LEGIONÓW

Operowanie w dobrze znanym terenie to duży atut zarówno dla dowódców jak i dla żołnierzy.

Co do zasady i zamysłu koncepcyjnego są to siły tzw. "na miejscu". Tam ześrodkowany będzie duży potencjał bojowy, czyli jednostki gotowe w przyszłości do realnego odstraszania i stworzenia bariery aby powstrzymać potencjalnego agresora.” Pozostałe elementy jak jednostki wsparcia i zabezpieczenia będą rozmieszczone w lokalizacjach w tej części dywizji i tworzyć będą tzw. "siły w dyspozycji" gotowe do wsparcia wojsk w rejonach, w których nastąpi zagrożenie. Mobilności i znajomość terenu pozwoli na ich szybkie przemieszczenie i manewr, aby wzmocnić projekcje siły dywizji na kierunkach zagrożenia. Patrząc na działania hybrydowe, które, jak wiemy, są nieokreślone, granica między czasem pokoju, kryzysu a wojną powoli zanika. Dlatego chcemy być gotowi w czasie pokoju, znać swoje rejony, bo każdy nowy obiekt czy osoba jest dla nas potencjalnym elementem zagrożenia.
DOWÓDCA 1. DYWIZJI PIECHOTY LEGIONÓW. gen. dyw. dr Norbert Iwanowski

W tym momencie żołnierze czekają na sprzęt najnowszej generacji, ale również na ten nieco starszy, który ma wypełnić lukę i pozwolić żołnierzom szkolić się w manewrowaniu oraz taktyce. Ten i przyszły rok będzie kluczowy.

Wyzwaniem dla dywizji jest oczekiwanie na sprzęt bojowy. Wiadomym jest, że to dla żołnierza kluczowy element szkolenia i nabywania wiedzy i doświadczenia. ...Dywizja oczekuje na sprzęt w ramach przesunięć tzn. z jednostek wojskowych, które otrzymały nową technikę bojowa i przekazują dotychczasowo użytkowaną do jednostek nowoformowanych. Żołnierz bez techniki bojowej, czyli bez czołgu, wozu piechoty czy transportera opancerzonego, szkoli się taktycznie, ale to niepełny element sztuki wojowania. Czekamy na czołgi PT-91, które prawdopodobnie dostaniemy w tym roku w ramach przesunięć. To sprzęt znany, szczególnie dla rezerwistów w naszej dywizji, więc na początek jest odpowiedni. Niech doszlifują rzemiosło wojskowe na tym sprzęcie, a później czekamy na lepsze jutro, czyli na sprzęt koreański K2. Przeskok nie będzie trudny, bo to nie jest duża filozofia. Filozofią jest dowodzenie i logistyka, a użytkowanie różni się w szczegółach. Czekamy na nową technikę bojową, jak Homar, który dostaniemy w pierwszym kwartale przyszłego roku. Dywizjon rakietowy na wyrzutniach Homar już jest utworzony w miejscowości Grupa. Mamy prawie 90% załóg i szkolimy się w jednostkach, gdzie ten sprzęt jest, czyli w 18. Brygadzie Artylerii lub 1. Brygadzie Artylerii w 16. Dywizji. Czołgi PT-91 będziemy użytkować, czekając na K2, i płynnie się przesiądziemy. Czekamy też na armatohaubice K9. Za dwa lata powinniśmy dostać trzy jednostki, czyli trzy dywizjony. Są decyzje pana ministra i szefa Sztabu Generalnego, by tworzyć Brygadę Artylerii wyposażoną w K9. Etat już opracowujemy, a decyzje ministerialne powinny zapaść jesienią. Przystępujemy do formowania nowej jednostki pod skrzydłami 1. Dywizji Piechoty Legionów, Brygady Artylerii, wyposażonej w armatohaubice K9, wyrzutnie rakietowe Homar i dywizjon rozpoznawczo-uderzeniowy Gladius. Sprzęt dostaniemy proporcjonalnie do rozwoju możliwości sił zbrojnych.
DOWÓDCA 1. DYWIZJI PIECHOTY LEGIONÓW

Generał Iwanowski od samego początku dowodzi, mierzy się ze wszystkimi możliwymi wyzwaniami i czasami zaskakującymi problemami. Choćby ze strony konserwatora zabytków. Praca, który wykonuję już od blisko trzech lat przynosi efekty, ale to dopiero początek. Udało mu się stworzyć fundamenty dywizji, która docelowo ma mieć 30 tysięcy ludzi. Założenia czasowe to dekada plus czyli dochodząca nawet do połowy lat 30. Czy generałowi Iwanowskiemu uda się zbliżyć do tego momentu, to niestety nie zależy od niego. Ogrom pracy przez niego włożonej w formowanie dywizji widać nie tylko w rozrastającej się infrastrukturze ale również w  tym z jakim szacunkiem i zaufaniem dążą go, służący pod jego komendą ludzie. Relacje z władzami regionalnymi oraz przedsiębiorcami również są nie do przecenienia. Szkoda byłoby to zaprzepaścić.

Powiem nieśmiało: chciałbym zostać w dywizji jak najdłużej. Obowiązuje nas kadencyjność, miesiące uciekają, zbliża się punkt kulminacyjny. Chciałbym służyć w dywizji jak najdłużej. Tyle powiem. Jestem to winny swoim podwładnym.
DOWÓDCA 1. DYWIZJI PIECHOTY LEGIONÓW. gen. dyw. dr Norbert Iwanowski