Gąsienicowy system Pancyr czyli Tunguska 2.0?

Nowa wersja systemu przeciwlotniczego Pancyr-SM ma być bardziej skuteczna przeciw celom, które najbardziej dają się we znaki rosyjskim wojskom lądowym, a więc bezzałogowym systemom latającym, amunicji krążącej oraz kierowanym rakietom artyleryjskim, takim jak pociski GMLRS systemu HIMARS.

Modyfikacje mają obejmować m. in. nową stację radiolokacyjną z elektronicznym skanowaniem oraz możliwość wykorzystania nowych pocisków kierowanych o większym zasięgu i skuteczności. System może śledzić nadal ograniczoną liczbę celów i naprowadzać pociski jednocześnie na trzy z nich, ze względu na specyfikę układu naprowadzania radiokomendowego, czyli de facto pocisk jest zdalnie sterowany przez wyrzutnie przez cały czas aż do trafienia w cel. Ogranicza to również kątowy obszar jednoczesnego zwalczania celów, które muszą znajdować się w polu widzenia radaru i radiolinku.

Co do skuteczności systemu, to podobnie jak w przypadku wersji na podwoziu kołowym Rostech zapewnia, że nowy radar systemu Pancyr-SM-MW jest w stanie wykryć obiekt o powierzchni przekroju radiolokacyjnego 0,03 m². Ma to umożliwiać zwalczanie wszystkich wymienionych celów już od dystansu 200 metrów od pojazdu do 20 km. Realnie jednak skuteczny zasięg jest jak wynika z doświadczeń bojowych niemal o połowę mniejszy. #READ[ articles: 101530 | showThumbnails: true ]

Podstawowe uzbrojenie stanowi 12 pocisków ziemia-powietrze kierowanych komendowo, natomiast na dystansie do 4000 m do zwalczania celów można wykorzystać cztery armaty automatyczne kalibru 30 mm. Całe uzbrojenie umieszczone jest na bokach wieży, na której zamontowane są dwie stacje radiolokacyjne, optoelektroniczny system naprowadzania, IFF oraz układ sterowania.