Brazylijski Super Lynx z pociskami Spike

Śmigłowce AH-11B Super Lynx znajdują się na uzbrojeniu 1°Esquadrão de Helicópteros de Esclarecimento e Ataque (1. eskadry śmigłowców rozpoznawczo-uderzeniowych) z bazy morskiej São Pedro da Aldeia. Brazylia była pierwszym zagranicznym użytkownikiem maszyn Super Lynx i posiada obecnie 14 egzemplarzy. W 2014 roku przeszły one modernizację, obejmującą wymianę silników na bardziej wydajne LHTEC CTS800-4N, wymianę awioniki, instalację nawigacji satelitarnej i dostosowanie kabiny do użycia gogli NVG.

Uzbrojenie śmigłowców od początku stanowiły bardzo skuteczne pociski Sea Skua, sprawdzone bojowo podczas wojny o Falklandy. Jak pisze Info Defensa, w ramach dalszego programu modernizacji brazylijskie Super Lynxy mają zostać dostosowane do użycia pocisków kierowanych Spike-ER produkcji izraelskiej firmy Rafael. 

Standardowa wersja Spike-ER może razić cele w przedziale zasięgów od 400 do 8 000 metrów. Opracowano również nowy wariant Spike ER2 o maksymalnym zasięgu wydłużonym do 10 000 metrów (z wykorzystaniem standardowego łącza światłowodowego). W przypadku odpalania ze śmigłowców opcją jest też zastosowanie łącza radiowego, co pozwala wydłużyć zasięg do 16 km. 

Masa pocisku Spike-ER/ER2 z kontenerem startowym to około 34 kg. Pociski w obu wersjach posiadają tandemową głowicę kumulacyjną oraz działający na podobnych zasadach system naprowadzania ze światłowodem i głowicą elektrooptyczną z kamerami dzienną i termowizyjną, przy czym w wersji ER2 zarówno głowica bojowa jak i układ naprowadzania zostały unowocześnione, a opcją jest wspomniane dodatkowe łącze radiowe.

Opracowano również wariant morski pocisku Spike-ER/ER2, zdolny do poważnego uszkodzenia (wyeliminowania z walki) niewielkich jednostek pływających. Jest on wyposażony w specjalną głowicę odłamkowo-burzącą, eksplodującą po przebiciu burty/pancerza celu. Prawdopodobnie to właśnie ten wariant ma trafić na uzbrojenie brazylijskich maszyn.