Indie chcą pilnie zakupić MiGi-29

Pozyskanie nowych maszyn jest niezbędne z powodu problemów z zapewnieniem bezpieczeństwa przestrzeni powietrznej - co jest związane ze starzeniem się znajdujących się na stanie Indyjskich Sił Powietrznych samolotów MiG-21 i MiG-27, które - dzięki prowadzonym modernizacjom i dużej liczbie maszyn w służbie - wciąż stanowią liczący się element sił powietrznych Indii. Według studium przedstawionego przez dowództwo indyjskiego lotnictwa, do zapewnienia pełnego zabezpieczenia przestrzeni powietrznej - z uwzględnieniem sytuacji geopolitycznej (a więc m.in. konfliktu w Kaszmirze) potrzebne są nie mniej niż 32 eskadry, a optymalnym rozwiązaniem byłyby 42 eskadry.

Oczywiście, tak duży kraj prowadzi ciągle działania celem zabezpieczenia technicznego możliwości działania swoich sił powietrznych. Indie oczekują m.in. na dostawy samolotów wielozadaniowych Dassault Rafale zakupionych w 2016 r. Przebieg przetargu na dostawy tych maszyn był bardzo burzliwy i skończyło się na transakcji, której charakter określono jako "ratunkowy i absolutnie niezbędny", ale dostaw wciąż jeszcze nie zrealizowano. Indie prowadzą też postępowanie, którego celem jest pozyskanie nowych samolotów bojowych - ma to być około 110 egzemplarzy dla sił powietrznych i 17 dla marynarki wojennej. Ze względu na rozmiar kontraktu jest wielu potencjalnych konkurentów- amerykańskie samoloty F-21 (czyli przygotowana do budowy w Indiach wersja F-16V Viper), F-18E/F Super Hornet, Dassault Rafale, Eurofighter Typhoon, MiG-29 czy Su-30. Nie doszło jednak jeszcze do jego rozstrzygnięcia. Co więcej, ewentualne wprowadzenie nowego typu samolotu do służby będzie wymagało zmian w infrastrukturze oraz długotrwałego procesu szkolenia pilotów oraz obsługi naziemnej. W sytuacji, w której IAF chce uzupełniać stany tak szybko jak to możliwe, czekanie na rozstrzygnięcie przetargu jest błędne.

W tej sytuacji kupno samolotów MiG-29 wydaje się bardzo dobrym rozwiązaniem. Eksploatacja tego samolotu rozpoczęła się w Indiach w 1986 roku, kiedy to dostarczono pierwsze samoloty w wersji B, zamówione w początkach lat 80. Później, dla potrzeb marynarki wojennej. zakupiono najpierw 16, potem jeszcze 29 egzemplarzy w wersji MiG-29K i KUB przystosowanych do operowania z pokładów lotniskowca. Jednocześnie Indie dążyły do maksymalizacji udziału swojego przemysłu w dostarczaniu części zamiennych i rozwijaniu samolotu. Dobrym tego przykładem jest ostatnia modyfikacja do wersji MiG-29UPG, w której  - choć zastosowano rosyjski radar Żuk czy najnowszą wersję silnika RD-33 - to spora część awioniki pochodzi już z zakładów indyjskich.