Norwegia ujawnia strategię: Obrona totalna, NATO i... Polska

„Świat stał się bardziej niebezpieczny i nieprzewidywalny. Szeroka, nadrzędna strategia bezpieczeństwa narodowego jest potrzebna, aby odpowiedzieć na tę sytuację. Musimy się zjednoczyć, aby zrobić to, co konieczne, aby Norwegia była bezpieczna i chroniona” — powiedział premier Jonas Gahr Støre - „Ta strategia jasno definiuje interesy bezpieczeństwa narodowego, które musimy promować i bronić. Daje ona jaśniejszy obraz tego, jakie są interesy bezpieczeństwa Norwegii i wskazuje obszary, na których my jako społeczeństwo musimy się skupić, aby Norwegia była bezpieczniejsza” – dodał.

Norweskie priorytety

Dokument liczy sobie 18 stron i składa się z czterech rozdziałów. Już na pierwszych stronach zostaje podkreślone, że Norwegia mierzy się z największym poziomem niebezpieczeństwa od czasów II wojny światowej. Za największe zagrożenie zostaje uznana neoimperialna polityka Rosji, a następnie rosnące wpływy Chin na arenie międzynarodowej, które zamierzają zmienić obecny układ międzynarodowy. Strategia wskazuje również na aktywne zaangażowanie w wojnę na Ukrainie Korei Północnej, co sprawia, że konflikt ten ma już charakter globalny, a nie regionalny. Norwegia musi stać ramię w ramię z innymi sojusznikami w celu obrony dotychczasowego ładu, a za najważniejsze cele uznaje:

• zachowanie wolnego i niepodległego państwa;
• utrzymanie silnej i stabilnej demokracji;
• otwartą i elastyczną gospodarkę;
• bezpieczne społeczeństwo z wysokim poziomem zaufania do władzy;
• solidarność i jedność sojuszniczą w Europie
• poszanowanie i respektowanie prawa międzynarodowego.

Norwegia ma świadomość rosnącego niebezpieczeństwa ze strony Federacji Rosyjskiej. Dlatego też rząd norweski wyznacza przed sobą trzy filary bezpieczeństwa:

• wzmocnienie zdolności obronnych
• wzmocnienie odporności narodu norweskiego
• wzmocnienie bezpieczeństwa ekonomicznego państwa.

„Nowa strategia stanowi podstawę decyzji politycznych, które Norwegia będzie musiała podjąć oraz priorytetów, które należy ustalić w nadchodzącym czasie. Całe społeczeństwo musi być zaangażowane w wysiłki narodowe na rzecz ochrony naszych podstawowych interesów bezpieczeństwa – od władz publicznych po firmy prywatne, związki zawodowe, sektor wolontariatu i wszystkich, którzy mieszkają w Norwegii. Strategia ma na celu zapewnienie, że wszyscy będziemy podążać w tym samym kierunku” – powiedział pan Støre.

NATO i współpraca regionalna

Norwegia niezmiennie będzie opierać swoje bezpieczeństwo o silne powiązania sojusznicze w ramach Paktu Północnoatlantyckiego, również przy uwzględnieniu aktualnego nurtu w Białym Domu. Władze w Oslo są świadome tego, że Stany Zjednoczone będą wymagały więcej od swoich partnerów w Europie w kwestiach bezpieczeństwa. Dlatego też państwo norweskie będzie starało się zacieśnić kooperację z państwami regionu, o podobnym spojrzeniu na obecną sytuację międzynarodową. Szczególnie mowa tu o państwach nordyckich oraz bałtyckich.

Strategia przywołuje także wzrost znaczenia rywalizacji na biegunie północnym i Oceanie Arktycznym, który przez ostatnie dziesięciolecia charakteryzował się dużą stabilnością. Jednak obecne zmiany klimatyczne, walka o surowce oraz potencjalne przyszłe szlaki na północny zmienią diametralnie znaczenie tego obszaru świata, co znacząco wpłynie na bezpieczeństwo północnych wybrzeży kraju oraz wysp w regionie.

Ważnym elementem jest również rozwój zdolności obronnych i sił zbrojnych poprzez rozwój technologiczny, innowacyjność oraz czerpanie doświadczeń z wojny na Ukrainie. Dotychczasowe plany wojskowe oraz tradycyjne rozumienie wojny muszą ulec zmianie, a Norwegia musi skupić się także na zbudowaniu lepszych zdolności w zakresie przemysłu zbrojeniowego.

Państwo norweskie musi być również przygotowane na najgorszy scenariusz i obronę totalną przed potencjalnym zagrożeniem. To oznacza, że należy usprawnić kooperację wewnątrz samego państwa i zwiększać świadomość na temat obrony państwa. Dlatego też zostaną podjęte w tym celu kroki, by w system bezpieczeństwa zaangażować podmioty państwowe, prywatne, związki zawodowe, gminy, a także przygotować plany awaryjne na czas kryzysu lub wojny.

Co ważne, strategia podkreśla, że w obecnych realiach nieodzownym gwarantem bezpieczeństwa są zdolności odstraszania za pośrednictwem broni jądrowej. Jest to o tyle ciekawe, że Norwegowie często opowiadali się w przeszłości za różnymi inicjatywami rozbrojeniowymi. Rosja wymusza jednak inne podejście.

Kluczowi partnerzy

Norwegia będzie aktywnie brała udział w szkoleniach podnoszących zdolności armii w ramach NATO, jak również będzie uczestniczyć w takich działaniach z najbliższymi partnerami. Celem będzie utworzenie i wdrożenie regionalnych planów bezpieczeństwa w ramach Sojuszu, szczególnie w ramach Nordycko-Bałtyckiej Ósemki oraz w ramach współpracy dwustronnej z Polską, Wielką Brytanią, Niemcami i Francją. To właśnie te państwa będą najważniejszymi partnerami w dziedzinie bezpieczeństwa regionalnego.

Strategia podkreśla ważną rolę współpracy z Unią Europejską (pamiętajmy, że kraj ten nie należy do UE) i wyraża nadzieję, że kooperacja ta będzie się rozwijać na wielu polach w dziedzinie bezpieczeństwa: od wspólnych projektów, czy umów po współpracę w przestrzeni kosmicznej w celu zwalczania wszelkich ponadnarodowych zagrożeń - przestępczości zorganizowanej, terroryzmu, handlu ludźmi etc.

Państwo norweskie nie zmniejszy również swojego zaangażowania na Ukrainie i nadal będzie zapewniać wsparcie militarne, gospodarcze, humanitarne i polityczne na arenie międzynarodowej. Wszystko to w celu poszanowania zasad prawa międzynarodowego oraz obrony suwerenności i niezależności napadniętej Ukrainy.

Ochrona infrastruktury krytycznej i łańcuchy dostaw

Jednym z elementów wymagających szczególnej uwagi jest ochrona infrastruktury kluczowej dla bezpieczeństwa państwa. Tyczy się to również ważnych łańcuchów dostaw oraz infrastruktury energetycznej. Bezpieczeństwo i niezawodność systemów energetycznych leży w interesie Norwegii oraz Unii Europejskiej, dlatego tak ważnym jest zabezpieczenie dostaw gazu, elektrowni, a także obiektów energetycznych przyjaznych środowisku.

Kolejnym celem powinno być też zmniejszenie zależności Norwegii od dostawców zewnętrznych. Gospodarka nadal ma pozostać wolnorynkową, ale samo państwo musi stać się bardziej odporne na potencjalny kryzys gospodarczy lub problemy w dostawach. Szczególnie tyczy się to dostawców usług w zakresie energii, zdrowia, telekomunikacji oraz sprzętu wojskowego. Ważną jest także ochrona własności intelektualnej i technologii przed ich wykradzeniem.

Państwem, które zostaje wymienione na końcu strategii bezpieczeństwa, są Chiny i relacje z nimi. Norwegia powinna zachować dużą ostrożność w interesach z Pekinem. Władze norweskie będą starały się podnieść świadomość ryzyka, pracując w ścisłym dialogu z sektorem biznesowym, gminami i naukowcami w celu ochrony wrażliwych obszarów, w których należy unikać współpracy.