Rosyjska artyleria i bezzałogowce zagrożeniem dla Amerykanów

Jak donosi Breaking Defense, podczas konferencji AUSA zwrócono uwagę na zagrożenie dla amerykańskich sił zbrojnych, jakie związane jest z wykorzystaniem przez Rosjan - w wypadku ewentualnego konfliktu - systemów bezzałogowych wraz z użyciem środków artyleryjskich. Obecnie Amerykanie mogą przeciwdziałać temu jedynie w ograniczonym stopniu, gdyż w czasie ostatnich operacji ekspedycyjnych nie przywiązywano większej wagi do zagrożenia ze strony dronów.

Generał David Perkins, szef dowództwa Szkolenia i Doktryny US Army podkreślił, że o ile w Afganistanie i Iraku to siły sojusznicze jako jedyne dysponowały bezzałogowcami, o tyle na Ukrainie drony są skutecznie wykorzystywane przez rosyjską armię. Jednocześnie zwrócono uwagę na skuteczność rosyjskiej artylerii, także w zwalczaniu jednostek zmechanizowanych.

Czytaj więcej: Nowe oblicze rosyjskiej artylerii 

Jak wiadomo, rosyjska armia wykorzystywała w Donbasie systemy bezzałogowe na dość szeroką skalę. Drony były używane między innymi do koordynowania ognia artylerii rakietowej. Co najmniej kilka bezzałogowców zdołała zestrzelić ukraińska obrona przeciwlotnicza, jednak nie zmieniło to ogólnej sytuacji i nie wpłynęło istotnie na ograniczenie zakresu użycia dronów przez Rosjan.

Jednocześnie siły zbrojne Federacji Rosyjskiej dążą do znacznego zwiększenia zakresu ogólnego wykorzystania bezzałogowców, wykorzystując w tym celu m.in. właśnie doświadczenia z konfliktu na Ukrainie. Pojawiały się również doniesienia o skróceniu w ciągu konfliktu czasu od wykonywania lotu przez system bezzałogowy do przeprowadzenia przez rosyjską artylerię ostrzału.

Z drugiej strony, Amerykanie dysponują obecnie jedynie ograniczonymi zdolnościami w zakresie osłony własnych wojsk przed środkami bezzałogowymi, zwłaszcza w wypadku wykorzystania ich na szerszą skalę. W związkach taktycznych US Army w zasadzie w całości zlikwidowano wcześniej organiczne (przyporządkowane na stałe) jednostki artylerii przeciwlotniczej, które mogłyby do pewnego stopnia przeciwdziałać użyciu dronów.

Podstawowym środkiem przeciwlotniczym krótkiego/bardzo krótkiego zasięgu jest pocisk typu Stinger (także na wyrzutniach samobieżnych Avenger), z dość ograniczoną strefą rażenia. W zasadzie nie ma obecnie w wojskach lądowych „pośredniego” systemu pomiędzy zestawami średniego zasięgu Patriot, a bardzo krótkiego Stinger. Nie ma również systemów na podwoziu gąsienicowym, przeznaczonych do bezpośredniego wsparcia wojsk pancernych i zmechanizowanych (ostatnie M6 Linebacker zostały wycofane).

Taki stan rzeczy jest wynikiem sytuacji, w której amerykańskie siły zbrojne dysponowały przez wiele lat panowaniem w powietrzu, a podczas ostatnich operacji ekspedycyjnych praktycznie w ogóle nie było zagrożenia ze strony lotnictwa potencjalnego przeciwnika. Jednocześnie skupiano się na pozyskiwaniu zdolności w innych obszarach (np. pojazdy minoodporne), a w ostatnim czasie wprowadzano cięcia budżetowe.

Relatywnie nieliczne jednostki US Army, obecne od początku na teatrze działań wojennych, dysponujące nowoczesnymi pojazdami bojowymi, mogą być w wypadku ewentualnego konfliktu szczególnie narażone na oddziaływanie artylerii czy lotnictwa (w tym także śmigłowców bojowych). Dlatego też obawy o zagrożenie ze strony bezzałogowców mogą okazać się zasadne, szczególnie że w Rosji przykłada się wagę do rozwoju artylerii zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym (użycie na większą skalę amunicji kasetowej, termobarycznej, ciężkich systemów rakietowych).

W celu zmniejszenia zagrożenia konieczne byłoby pozyskanie systemów bezpośredniej obrony przeciwlotniczej wojsk lądowych, przegląd struktur własnych sił zbrojnych, ich taktyki wyposażenia, pod kątem odporności na tego typu oddziaływanie. Wymienione działania mają jednak raczej charakter średnio- i długoterminowy, a ich podejmowanie w sytuacji funkcjonowania automatycznych cięć budżetowych związanych z Budget Control Act może być co najmniej utrudnione.