I tak na morzu Kaspijskim pojawią się dwa małe okręty rakietowe Grad Swijażk i Uglicz proj. 21631 (Bujan-M), których stępki zostały położone odpowiednio 27 sierpnia 2010 r. i 22 lipca 2011 r. w stoczni Zielenodoskij Zawod im. A. M. Gorkowo z Zielenodolska nad Wołgą (Tatarstan). Jednostki te zaprojektowane przez Zielenodolskoje PKB są powiększoną i uzbrojoną w pionową 8 komorową wyrzutnię 3S-14 systemu UKSK (Kalibr-NK), wersją małych okrętów artyleryjskich proj. 21630 (Bujan) budowanych przez stocznię Ałmaz z Sankt Petersburga. Okręty te dzięki możliwościom systemu UKSK, z którego wystrzeliwane mogą być rakiety z rodziny Club-N: 3M-54T, 3M-54T1, 3M-14T; Jachont – 3M55 oraz rakietotorpedy 91RT2 mają duże możliwości bojowe, nie posiadają odpowiednika na świecie i przeznaczone są do działań zarówno na rzekach, jak i akwenach morskich.
Ta sama stocznia w pierwszej połowie roku ma przekazać Flotylli Kaspijskiej kuter przeciwdywersyjny proj. 21980 (Graczonok). Projekt tych jednostek został opracowany przez biuro konstrukcyjne Wympieł z Niżnego Nowgorodu, a służą one do ochrony punktów bazowania WMF FR przed aktami terrorystycznymi oraz dywersją podwodną. Obecnie w rosyjskiej flocie służą dwie jednostki P-104 (889) - Flota Bałtycka i P-191 (840) - Flota Czarnomorska, zaś łączna liczba kutrów tego typu zbudowanych i znajdujących się jeszcze w budowie wzrosła do 8 sztuk (5 w Zielenodolsku a 3 w stoczni Wostocznaja Wierf’ z Władywostoka).
Wiosną br. Flotyllę Kaspijską wzmocnić mają trzy szybkie kutry desantowe proj. 11770 (Sierna) budowane przez stocznię Wołga w Niżnym Nowgorodzie. Projekt tych okrętów został opracowany przez Centralne Biuro Konstrukcyjne Wodolotów im. R. E. Aleksjewa, zaś ruch postępowy tych kutrów oparto na wykorzystaniu zjawiska tzw. dennej niszy powietrznej, którego istota polega na sztucznym wytworzeniu pod dnem podczas ślizgu (w specjalnej niszy) warstwy powietrza o podwyższonym ciśnieniu. Warstwa ta izoluje znaczną część kadłuba (typu wypornościowego) od powierzchni wody, przez co osiąga się znaczne ograniczenie powierzchni zwilżonej kadłuba, a tym samym radykalne zmniejszenie oporu umożliwiające uzyskanie dużej prędkości nieosiągalnej dla klasycznych wypornościowych jednostek o tej samej masie i takiej samej mocy siłowni. W skład Flotylli Kaspijskiej wchodzą już cztery jednostki tego typu: D-56 (634), D-131 (631), D-156 (630), D-172 (645).
Flotę jednostek pomocniczych w 2013 r. wzmocni okręt transportowy – dźwig proj. 20360 (Dubniak). Projekt jednostki przeznaczonej do transportu i przeładunku uzbrojenia oraz innych ładunków został opracowany przez biuro konstrukcyjne Wympieł z Niżnego Nowgorodu. Pierwszy okręt tego typu WTR-79 służy we Flocie Bałtyckiej od grudnia 2010 r.
Natomiast służby awaryjno-ratownicze Flotylli mają otrzymać budowany przez Astrachańską Stocznię Remontową (filia siewierodwińskiej Zwiezdoczki) okręt ratowniczy proj. 22870. Jednostka zaprojektowana również przez biuro konstrukcyjne Wympieł z Niżnego Nowgorodu przeznaczona będzie do uczestniczenia w akcjach ratowniczych, holowania jednostek, gaszenia pożarów na morzu, zwalczania rozlewisk ropy naftowej oraz prac podwodnych na głębokości do 60 m. Okręt ten będzie miał 1200 t wyporności, wymiary 57 x 14 x 3,2 m oraz prędkość 14 w.
Jeżeli te plany zostaną zrealizowane będzie to kolejny przykład na zwiększanie przez Rosję potencjału bojowego operującej na strategicznie położonym akwenie flotylli.
Andrzej Nitka
