Całość wskazuje, że główny wysiłek zostanie skierowany na trzynaście sektorów, które podzielimy na trzy główne kategorie - ląd, powietrze, wodę. Będzie nam łatwiej to objąć oraz skomentować, szczególnie jak porównany to do wcześniejszych zapowiedzi politycznych najważniejszych osób w państwie.

Ląd

W przypadku zakupów techniki lądowej, można wymienić główną ilość programów - modernizację obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, kontynuacja prac i wdrożenie systemu Tytan, rozwój systemów wsparcia dowodzenia C4ISR, dalsze zakupy kołowych transporterów opancerzonych Rosomak, pozyskanie nowych ciężarówek, modernizacja czołgów podstawowych Leopard 2A4, dalsze zakupy zestawów przeciwpancernych Spike.



Obrona przeciwlotnicza i przeciwrakietowa to jeden z głównych priorytetów. Z tego też względu do 2022 roku do Wojska Polskiego mają trafić pięć nowych systemów rakietowych: Wisła (średniego zasięgu), Narew (krótkiego zasięgu), Poprad (samobieżny zestaw bliskiego zasięgu), Piorun (przenośny zestaw, stanowiący modernizację Groma), a także Pilica (artyleryjsko-rakietowy zestaw bliskiego zasięgu). W przypadku dwóch najbardziej zaawansowanych (Narew i Wisła) planuje się podpisać umowy w 2014 roku - powstaną we współpracy z partnerami zagranicznymi, a do 2022 roku spodziewanych jest zakup 6 baterii systemu Wisła oraz 11 baterii systemu Narew. To one będą stanowić trzon obrony przeciwlotniczej strategicznych rejonów kraju.



Rozwijany obecnie przez koncern Bumar system Poprad zbliża się do uruchomienia produkcji seryjnej - umowa ma zostać podpisana w 2013 roku i opiewać na 77 zestawów (do 2022 roku). Każdy z nich będzie obejmować (zapewnie) kołowe podwozie z wyrzutnią dla czterech pocisków Grom/Piorun. Ten ostatni, także rozwijany przez krajowy koncern Bumar, ma stać się najnowszym systemem przenośnym na świecie - dostawy seryjnych Piorunów mają ruszyć w 2017 roku i do 2022 roku planuje się pozyskanie 486 rakiet. Uzupełnieniem rakiet mają być artyleryjsko-rakietowe systemy Pilica, w tym przypadku zakupy mają być ograniczone, gdyż przewiduje się pozyskanie (do 2018 roku) jedynie 6 zestawów. Przy tym wszystkim zastanawiające jest jedno - całkowite pominięcie w zakupach, rozwijanego obecnie przez Bumar, systemu artyleryjskiego Hydra opartego na 35 mm armacie automatycznej KDA (posiadającej lepsze możliwości zwalczania celów niż 23 mm Pilica). Do 2022 roku, obok systemów przeciwlotniczych, ma nastąpić gruntowna wymiana stacji radiolokacyjnych. Do linii mają trafić trójwspółrzędne stacje Soła (do 2015 roku 12 sztuk, kontrakt obecnie w fazie negocjacji z dostawcą) oraz Bystra (do 2022 roku 19 egzemplarzy). Głównymi beneficjentami tych zakupów ma być polski przemysł zbrojeniowy, przede wszystkim skupiony w koncernie Bumar oraz Wojskowe Zakłady Uzbrojenia.



Wielkimi krokami zbliża się także podpisanie umowy na rozpoczęcie zakupów systemu żołnierza przyszłości Tytan. Ma to nastąpić w pierwszym kwartale 2013 roku, a dostawy w 2016 roku. Także w tym przypadku kluczowymi graczami będą polskie firmy, skupione w koncernie Bumar oraz prywatnej Grupie WB.

Na te same lata (tj. 2013-16) spodziewane jest zrealizowanie zakupu zintegrowanego systemu wsparcia dowodzenia oraz zobrazowania pola walki C4ISR - w tym przypadku zadanie to może stanowić szansę dla rozwijanego przez bydgoski Teldat systemu Jaśmin, który w czasie rządów poprzedniego ministra obrony popadł w niełaskę. A biorąc pod uwagę jego możliwości, może umożliwić rewolucyjną zmianę zobrazowania danych i dowodzenia oddziałami Wojska Polskiego.



Pomimo zamieszania związanego z najnowszymi "rewelacjami" prasy codziennej, Ministerstwo Obrony Narodowej planuje dalsze zakupy kołowych transporterów opancerzonych Rosomak. Do 2019 roku Ministerstwo chce pozyskać dalszych +/- 307 podwozi, które miałyby zostać wykorzystane jako podwozia specjalistyczne. Inną kontynuacją zakupów są przeciwpancerne pociski kierowane Spike - ujawniono, że do Wojska Polskiego trafiło już ponad 2100 pocisków. W 2013 przewidziano dostawę kolejnych 300 pocisków, a po 2013 ich zakupy będą kontynuowane.

2013 rok ma stanowić początek dostaw samochodów ciężarowych średniej ładowności oraz wysokiej mobilności, następców dla Starów 266. Plan do 2022 roku zakłada zakup 866 wozów - teoretycznie kontrakt ma zostać podpisany w pierwszym kwartale 2013 roku. Jednym z potencjalnych dostawców mogą być zakłady Jelcz, stanowiące obecnie część Huty Stalowa Wola. Aby to się udało, trzeba wygrać przetarg, w którym spodziewana jest trudna przeprawa. Z drugiej strony, dokument wskazuje iż przetarg powinien ruszyć jeszcze w bieżącym roku, co jest trudne do wyobrażenia biorąc pod uwagę (momentami) niemoc decyzyjną urzędników Ministerstwa.

Ostatnim punktem lądowym, jest zapowiadana od jakiegoś czasu modernizacja czołgów podstawowych Leopard 2A4. W tym przypadku mowa, że postępowanie ruszy w 2013 roku, w latach 2014/15 odbędą się próby serii prototypowej, a cała flota czołgów tego typu miałaby zostać zmodernizowana (siłami polskiego przemysłu we wsparciu przemysłu niemieckiego) do 2018 roku.

Co ciekawe, plan nie zająknął się o modernizacji polskiej artylerii - co jeszcze niedawno wymieniał Tomasz Siemoniak, w czasie uroczystości z okazji przejęcia pierwszych Krabów w Toruniu.

Powietrze

O ile plany lądowe są bardzo rozbudowane i duże, tak tematyka lotnicza już jest nieco mniejsza, ale z całą pewnością rozpala wiele spekulacji i marzeń. Mowa bowiem o czterech programach, spośród których trzy są znane od lat - program zakupu śmigłowców, bezpilotowych aparatów latających, odrzutowych samolotów szkolenia zaawansowanego. Nowością jest czwarty - nowe uzbrojenie dla wielozadaniowych Jastrzębi.



O śmigłowcach pisano już sporo i wiele wiadomo. W ramach pierwszego zadania planowany jest zakup 70 maszyn (48 wielozadaniowych, transportowych; 10 CSAR; 6 ratownictwa morskiego SAR oraz 6 zwalczania okrętów podwodnych). Wybór dostawcy przewidziano na połowę 2014 roku. W tym samym roku planowane jest uruchomienie przetargu na kolejne zadanie, czyli zakup wyspecjalizowanych śmigłowców szturmowych, które zastąpią obecnie eksploatowane Mi-24.

W przypadku bezpilotowców też już sporo wiadomo. Zwiększeniu uległa ilość zestawów - z zapowiadanych 80 mowa już o maksymalnej ilości 97. W tej liczbie wymienia się cztery klasy: mini rozpoznawcze pionowego startu i lądowania, BSL krótkiego zasięgu (także część pionowego startu i lądowania), BSL średniego zasięgu oraz klasy MALE. Część z nich miałaby zostać dostarczona w wariancie uderzeniowym, zapewnie uzupełniając wielozadaniowe Jastrzębie i wypierając (według zapowiedzi) Su-22. Umowy na zakupy mają być podpisywane od 2014 roku.

W 2013 roku czeka nas procedura zakupu odrzutowych samolotów szkolenia



zaawansowanego, dzięki temu słuchacze dęblińskiej szkoły orląt będą mogli przesiąść się na nowy typ samolotu w 2016 roku. Plan zakłada zakup ośmiu maszyn z opcją na cztery kolejne - wyprą starzejące się Iskry i pozwolą na bezproblemowe przejście ze szkolenia do lotów na docelowym typie wielozadaniowego samolotu bojowego.

Czwarty program to nowość, aczkolwiek mówiono o niej w kuluarach od jakiegoś czasu. Mowa o dozbrojeniu F-16 Jastrząb w pociski manewrujące AGM-158 JASSM. Ich dostawy miałyby zostać zrealizowane po 2015 roku, o ile wyrazi na nie zgodę amerykańska administracja. Broń, która charakteryzuje się zasięgiem ponad 350 km, mogłaby stanowić nową jakość w arsenale Sił Powietrznych RP. Nieco szkoda, że nie pojawiają się pomysły pozyskania innych (potrzebnych) środków ofensywnych dla Jastrzębi, m.in. pocisków do obezwładniania stacji radiolokacyjnych AGM-88 HARM.

W tej części programu brakuje, zdaniem Autora, czegokolwiek na temat dalszych losów lotnictwa transportowego, szczególnie iż wiek C-130E Hercules sugeruje, że pod koniec tego programu powinno się rozpocząć procedurę pozyskania nowych maszyn tej klasy. Poza tym brakuje informacji dotyczących losów myśliwsko-szturmowych Su-22.

Woda



Marynarka Wojenna RP też ma mieć, przynajmniej w teorii, swoje pięć minut. W 2013 roku można spodziewać się przetargu i zamówienia na okręty podwodne (3 sztuki, które mają być dostarczone do 2030 roku, z czego 2 do 2022 roku) oraz niszczyciela min projektu Kormoran II (prototyp, który ma zostać ukończony w 2016 roku, a do 2022 roku kolejna para). Do 2016 roku ukończona ma zostać budowa okrętu patrolowego ORP Ślązak, którego kadłub cały czas tkwi w upadającej Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Rok wcześniej ma rozpocząć się remont jednej z fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry - reanimacja tej jednostki ma pozwolić na utrzymanie potencjału floty do momentu budowy sześciu innych okrętów: trzech patrolowców projektu Czapla (w latach 2015-26) oraz trzech okrętów obrony wybrzeża projektu Miecznik (w latach 2016-26).



Do 2015 roku planuje się zakończenie dostaw sprzętu dla lądowej dumy floty, Nadbrzeżnego Dywizjonu Rakietowego.

Kilka słów komentarza

Patrząc na wyżej przedstawiony plan nasuwają się słowa komentarza. Po pierwsze, i chyba najważniejsze, należy powiedzieć wprost - "papier wszystko przyjmie". Biorąc pod uwagę co działo się z dotychczasowymi planami modernizacji technicznej Sił Zbrojnych, które uchwalano w bieżącym wieku najprawdopodobniej połowa zapowiedzi nie znajdzie odzwierciedlenia w faktach. Cóż, dobrze iż plan został upubliczniony - będzie "podkładką" do nadzorowania i rozliczania rządzących w kolejnych latach, szczególnie iż w perspektywie kilku lat czekają nas kolejne wybory parlamentarne.

Z całą pewnością cieszy postawienie faktu, że Ministerstwo Obrony Narodowej chce postawić na rozwój i maksymalne postawienie na krajowy przemysł obronny, który będzie mieć możliwość dalszego rozwoju oraz konsolidacji, także w ramach współpracy międzynarodowej.

Łukasz Pacholski